دانلود فیلم ایرانی کریم لوژی رضا ‌بهرامی با بازی مجید ‌رحمتی

معرفی فیلم کریم لوژی

کریم لوژی یا کریملوژی فیلمی تئاتر، تاریخی، کمدی، اجتماعی و درام به کارگردانی رضا ‌بهرامی، تهیه‌کنندگی نوید ‌محمدزاده و نویسندگی مشترک مجید رحمتی و مهران ‌رنج‌بر است که در سال 1401 ساخته و در سال 1402 منتشر گردید؛ داستان‌های همه نمایش‌ها حول شخصیت‌ها و آدم‌های خاص و غیرخاص شکل می‌گیرند؛ در این رابطه تلاش برای شناخت چهره‌ها و نیم چهره‌های تاریخی، سیاسی، فرهنگی، هنری و یا کسانی که به نحوی تاثیرات قابل توجهی بر پیرامون خود داشته‌اند، اما در لابیرنت تاریخ نادیده و از چشم‌ها دور بوده‌اند، همواره در اذهان علاقه‌مندان تئاتر کنجکاوی اولیه‌ای ایجاد کرده و می‌کند؛ دلیل آن هم روشن است: این کاراکترها داستانی خاص با خود دارند و همزمان برای تماشاگران تئاتر، شخصیت‌هایی جدید و تازه هستند و چنانچه پرتره کاملی از ظاهر و درون آن‌ها و نیز پس زمینه‌ای تاریخی و اجتماعی از زندگی‌شان نشان داده شود، عملا گامی مؤثر برای ارتقاء داشته‌های تئاتر و انگیزه‌ای تحول‌زا در خلق محتوا و تلاش در جهت شناخت و یافتن شیوه‌های هنرمندانه و نوین اجرای نمایش است؛ نمایش کریم لوژی به نویسندگی مجید رحمتی و مهران رنجبر و کارگردانی رضا بهرامی که به عنوان یکی از نمایش‌های چارت اجرایی نوزدهمین جشنواره آئینی و سنتی در سالن قشقائی تئاتر شهر اجرا شد، در رابطه با موارد پیش گفته، اجرایی الگووار و قابل تامل است؛ نمایش به کریم شیره‌ای، تلخک دربار ناصرالدین‌شاه قاجار و تاکید بر شخصیت او و نیز به ذهنیاتش درباره شاه قاجار و اوضاع و احوالات زمانه می‌پردازد؛ این نمایش در قالب مونو کمدی درام انتقادی پردازش شده و تک بازیگر آن به کمک وانمود‌سازی، نقش به نقش شدن، تغییرات لهجه به تناسب نقش‌ها، تعزیه‌خوانی، قصه‌گویی مرتبط با شاکله نقالی، روایت‌های شخصی و .. بازی بسیار درخشانی ارائه می‌دهد؛ ماجرای نمایش از گورستان آغاز می‌شود، مرده کفن‌پوش شده، کریم شیره‌ای، زنده می‌شود؛ او کمی از خدا گلایه می‌کند و بعد از داخل قبر که در اصل یک چرخ دستی (فرغون) است، بیرون می‌آید تا قصه سرگذشت خود و اوضاع زمانه‌اش را به تماشاگران بگوید؛ نوع روایت او از قصه زندگی‌اش به غایت نمایشی و دراماتیک است که بازی بسیار هنرمندانه مجید رحمتی در نقش کریم شیره‌ای به شکلی تحسین‌برانگیز و با به کارگیری همه حالات و قابلیت‌های بدن، چهره و بیان، پرسوناژ مورد نظر را کاملا شخصیت‌پردازی می‌کند؛ رحمتی علاوه بر ویژگی‌های فوق از ابزار و ادوات موجود در صحنه هم خیلی هنرمندانه و در راستای هرچه دراماتیک‌تر شدن نمایش استفاده می‌کند؛ مثلا از تیشه برای نشان دادن وافور، تیر و کمان، سبیل و نیز کاربری خود آن، استفاده باورپذیرانه و کمیکی می‌کند که باید استفاده خلاقانه از پارچه و البسه، فرغون و استفاده نمایشی و حتی تمثیلی از تک درخت خشک صحنه و نیز تاکید بر جمجمه یک مرده را هم به آن افزود؛ استفاده از جمجمه مرده و قراردادن آن روی شاخه‌های درخت خشکیده که تمثیلی از تجمیع داده‌ها و داشته‌های نمایش است، ذهنیت‌های نسبی گوتیک‌واری هم در بردارد؛ ضمنا باید افزود که به تناسب کمدی بودن نمایش، یک رویکرد کاریکاتوریکی ضمنی هم در طراحی و اجرای چند بخش از صحنه‌ها مشهود است، درخت و جمجمه انسان مرده‌ای که روی آن است، صحنه‌ای که در آن کریم شیره‌ای با قرار دادن سطل بر سر و صورت دراز می‌کشد و نیز قرار گرفتن جسد در داخل فرغون؛ همه موارد فوق نشان می‌دهد که هیچ وسیله و ابزاری در صحنه بدون استفاده نمایشی نیست و در حاشیه قرار نمی‌گیرد؛ این مهم‌ترین و برجسته‌ترین خصوصیت کارگردانی هنرمندانه یک نمایش است؛ رضا بهرامی به عنوان کارگردان نمایش کریم لوژی با هدایت بازیگرش، خلق میزانسن‌ها و موقعیت‌های نمایشی، به کارگیری هنرمندانه امکانات و داشته‌های صحنه که تماما مبتنی بر طراحی خلاقانه است، نمایشی سهل ممتنع ارائه کرده که در ترکیب و کمپوزیسیون صحنه‌هایش هر کدام از اجزاء کاربری استقرایی دراماتیک و جذابی پیدا کرده‌اند؛ مونوکمدی درام انتقادی کریم لوژی به کارگردانی رضا بهرامی، به دلیل معرفی شخصیت کمیک و معروفی که در زمان خود در دربار ناصرالدین‌شاه قاجار مجری نمایش‌های سرگرم‌کننده و شادی‌بخش بوده و بیان انتقادی کمیک و تند و تیزی داشته، حائز اعتباری درخور است؛ این نمایش تماشاگران را به اندازه می‌خنداند و بیشتر هم به تفکر وا می‌دارد؛ تحقق این رخداد نمایشی مهم در وهله نخست مدیون نویسندگان متن، بازی بسیار جذاب مجید رحمتی و کارگردانی هنرمندانه رضا بهرامی است.